Je mag de mensen vooral niet afschrikken
Wegkijken is net zoiets als goedkeuren, al spreek je het niet hardop uit. In plaats daarvan moeten we het probleem recht in de ogen aankijken.
Tekst: Dennis Storm
Leestijd: 5 minuten
Gepubliceerd: 19 januari 2021
Aandacht vragen voor verschrikkelijke praktijken die de natuur aangedaan worden is lastig. Er is een ongeschreven regel die -even kort door de bocht- zegt dat je best aandacht mag vragen voor wanpraktijken, maar je mag mensen niet afschrikken.
En dus moet je het met woorden doen terwijl één enkele foto veel meer teweeg kan brengen. Die foto's, van wat er achterblijft na het stropen van een olifant, bestaan wel degelijk. En als we die als poster in bushokjes zouden hangen, in plaats van reclame voor kiloknallers, dan schrik je mensen zeker af. Maar is dat slecht? Of hadden we dat juist al veel eerder moeten doen?
Wat we vooral willen zien, is hoe mooi de wildernis wel niet is. Grote machtige olifanten, broederlijk bij elkaar in hun natuurlijke habitat. Van stroperij kijken we liever weg, en precies daar gaat het mis.
Wegkijken is net zoiets als goedkeuren, al spreek je het niet hardop uit. In plaats daarvan moeten we het probleem recht in de ogen aankijken.
Club Kakatua wil Hack the Poacher helpen in het bestrijden van stropers wereldwijd. Door middel van een technologische innovatie kunnen hun camera's de Rangers waarschuwen wanneer onbevoegden een natuurpark binnengaan. Hierdoor krijgen ze eindelijk een goede kans om stropers tegen te houden vóórdat ze een olifant of neushoorn te pakken hebben gekregen.
€ 10.000, dat is wat we nodig hebben om een park in Myanmar van deze camera's te voorzien en zo een volgende stap te zetten in deze revolutie. Als deze eerste missie in Myanmar slaagt, kan de innovatie in rap tempo wereldwijd in natuurparken en reservaten geïmplementeerd worden en zo honderdduizenden, zo niet miljoenen wilde dieren een betere bescherming tegen stropers bieden.
Maar wat blijkt, die € 10.000 heb je niet zomaar bij elkaar. Idioot eigenlijk. Zeker als je bedenkt dat stropers dat bedrag al makkelijk kunnen krijgen voor één enkele slagtand.
Bij wijze van experiment hebben we het onze eerste duizend leden maar gewoon gevraagd. Uitleg incluis natuurlijk, hoe dat zit met die ongeschreven regel, waar die vandaan komt, wat het alternatief is, dat het de noodzaak eer aandoet, enzovoorts…
En vervolgens vroegen we ze of ze het eens of oneens waren met de volgende stelling: In de strijd tegen stroperij mag je mensen afschrikken.
87% was het hiermee eens.
Exact een week later riepen we ons publiek wederom op om het project van Hack The Poacher financieel te steunen. Alleen dit keer plaatsten we er een foto bij van een gestroopte olifant. Het was nog niet eens een heftige foto (want de foto’s waar je maag écht van omdraait zijn talrijk) maar het resultaat was overduidelijk. Naar aanleiding van die oproep beleefden we wat betreft donaties verreweg onze beste dag in het eerste kwartaal.
De ongeschreven regel blijft bestaan en vanuit Club Kakatua blijven we dit fenomeen onderzoeken. Misschien gaat het wel helemaal niet meer om de vraag of je iemand wel of niet mag afschrikken. Want kunnen we eigenlijk nog wel van afschrikken spreken als iets dagelijkse realiteit is?
Wil jij ons project in samenwerking met Hack The Poacher steunen? Dat kan via een donatie of gift card.
Ontzettend bedankt namens het hele team!
Foto: Justin Sullivan / Drew Doggett